Voor meer informatie:
Gisteren moesten we thuis het ijs nog van onze autoruiten krabben en nu voeren
we bij een temperatuur van dertig graden in het zweet onzes aanschijns een
reuzenschildpad. In de tussentijd hebben we tien uur gevlogen en achtduizend
kilometer afgelegd.
Honderd meter van de aanlegsteiger ligt de Sea Shell voor anker. Een imposante aanblik, deze zwart geverfde tweemaster van.35 meter lengte, waarmee we toch vertrouwd zijn. Dergelijke topzeilschoeners zeilen ook op het ijsselmeer. Schipper Amit Wasserberg vertelt me later dat de schoener in 1920 in Haarlem is gebouwd. Hij voer eerst als loodsboot, vervolgens als trawler en vanaf 1985 als opleidingsschip over de Hollandse wateren. Na een grondige renovatie en modernisering maakt het schip sinds 1997 onder de huidige naam zeiltochten langs de Seychellen en Curieuse is er daar een van.
1883
In 1833 werd op dit eiland een leprozenkolonie ingericht, die in 1965 gesloten
werd. De huizen van de melaatsen staan nog aan de Anse St-joseph, de baai van
St-joseph, net als de villa waar de dokter woonde. Ze zijn opengesteld voor
bezichtiging, hoewel er niet veel te zien valt. Voor echte dramatiek moeten
we naar de hemel kijken. In een razend tempo verschijnen er zwarte regenwolken
als een onheilspellende armada aan de horizon. We halen nog net het overhuivende
bladerdak van een takamakaboom en lijken vervolgens net een groep discipelen
in afwachting van de Heilige Geest. Met uitgestrekte armen en onze ogen dicht
laten we de regen op ons neerkletteren. Een heerlijk gevoel, verkwikking en
massage tegelijk. Een paar minuten later komt de zon alweer door en valt de
hitte weer op ons. De vochtige aarde en het dichte groen dampen als een sauna. 
op de terugweg naar het schip lopen we door een mangrovebos. Armdikke luchtwortels
boren zich met een boog in de zandige bodem. Reusachtige krabben zitten in
nog reusachtiger gaten te loeren. Angsthazen zijn het. Zodra we dichterbij
komen, trekken ze zich in allerijl in de donkere gang van hun bouwwerk terug.
Dan zijn de palmspinnen met hun lange poten gewiekster. Handig weven ze hun
web kriskras over het pad, hechten het aan rotsen en takken en wachten bewegingloos
aan de rand tot er een insect blijft hangen. Dan stormen ze naar voren, omwikkelen
hun prooi met spindraad en bergen het hapklare pakketje op tot ze honger krijgen.
Voor mensen zijn deze harige dieren met hun lange poten volkomen ongevaarlijk.
Net als alles trouwens wat er op de Seychellen kruipt en vliegt.
Elk bemanningslid lijkt er trouwens naast zijn eigenlijke taak aan boord voortdurend mee bezig te zijn om ons te verwennen. 'Op de Seychellen groeit het enige echte oerwoud ter wereld,' beweert Joachim, de kok, terwijl hij op de brug groente fijnsnijdt. Joachim is een rasechte Seycheller, met een huid van melkchocolade en krullend haar. Net als de meeste van zijn landgenoten stamt hij af van slaven uit Afrika en Madagaskar, die halverwege de achttiende eeuw met Franse kolonisten naar de tot dan toe onbewoonde eilanden kwamen. 'Dat woud bestond al vóór de dinosauriërs,' vertelt hij verder. 'Het is zelfs ouder dan de huidige continenten. Dat willen we zien. Het woud ligt verscholen in Vallée de Mai op Praslin, daar waar op de toeristische kaart een struise, ronde bilpartij prijkt. Daarmee wordt de beroemde coco-de-mer aangegeven, een buitenproportionele dubbele noot, die zo zwaar is dat hij het toegestane gewicht van de vliegtuig- bagage te boven gaat. Tenzij je eersteklas vliegt. Hij groeit aan de palmen die deel uitmaken van het prehistorische woud. Er ligt een diepe stilte over de Vallée de Mai. De zonnestralen dringen nauwelijks door de gigantische bladeren heen. Het lijkt op het filmdecor vanjurassic Park. Nu en dan klinkt een huiveringwekkend gekrijs. Een T-Rex? 'Blach parrots,' zegt onze gids geruststellend, zwarte papegaaien. 'Helaas zijn er daar nog maar weinig van.' Opeens een ander onbekend geluid. Een ritmebox die met doffe plopgeluiden de cadans aangeeft, alsof er kiezelstenen op dik perkament vallen. En dan begint het te krassen en te ratelen als of er golfplaten over elkaar schuren. Natuurlijk! De hemel giet weer eens een lading nattigheid uit en door de warme bries botsen de dikke palmbladeren tegen elkaar. Geen druppel raakt de bodem. Deze keer blijven we droog.
Het oudste bos ter wereld
Ook het mooiste strand. Dat beweren experts tenminste. Eigenlijk staat een
bezoek aan de Anse Lazio pas aan het eind van onze zeiltocht op het programma,
maar omdat we in de vochtige warmte van het bos zin hebben gekregen in een
koele duik, willen we er meteen heen. Geen probleem. Met een paar roepies
extra is de chauffeur zo overgehaald. De extra uitgave blijkt de moeite waard.
Het is echt een droom van een strand. Het zand licht sneeuwwit op en voelt
zo fijn als poedersuiker onder je voeten. Oeroude takamaka's, casuarina's
en kokospalmen zorgen voor schaduw. Bovendien wordt het landschap nog verfraaid
door gladde graniet- rotsen, die nonchalant door een reuzenhand lijken te
zijn neergegooid. Ze vormen knusse minibaaitjes, net groot genoeg voor twee
handdoeken, en ondiepe zwembaden, heerlijk om in rond te spartelen en weg
te dromen. En dan de zee: zijdezacht en bekroond door kalme, gelijkmatige
golven. De experts hebben gelijk, mooier kan niet. Of toch wel? Wacht maar
af,' zegt Amit bij het diner. Hij dient een knapperig gegrilde red snappen
op, die dekknecht Ryon een paar aur daarvoor uit zee heeft gehaald. Ryon
zorgt ook meteen koor een bijpassende wijn, een chardonnay uit Zuid-Afrika.
zijn ouders hebben een wijngaard op de Kaap. Op de een of andere manier past
alles hier bij elkaar. De volgende ochtend varen we in oostelijke richting.
Ons doel is het eiland Grand Sceur. Onderweg komen we een indrukwekkende
hoop granietrotsen in de meest bizarre vormen tegen: St-Pierre. We willen
meteen in het doorzichtige, smaragdgroene water springen om te snorkelen.
Onze duikleraar deelt maskers en zwemvliezen uit. Als ik mijn hoofd in het
water steek, verslik ik me bijna van enthousiasme. Honderden bontgekleurde
visjes zweven tussen wijdvertakte koraalbanken. Pal onder me staat een handvol
roerloze, dikke Napoleonvissen. Hun schubben schitteren als opaal in het
zonlicht. De koralen zien er daarentegen kleurloos uit. Een bittere teleurstelling.
Witachtige en bruine tinten, dat is alles. Ze zijn doodgegaan, legt onze
begeleider uit, als gevolg van het klimaatverschijnsel El Hifi. Op Grand
Sceur wacht de volgende verrassing. Een school van zo'n honderd vleermuisvissen
is vlak bij het strand aan het stoeien. Tussen hen in bevinden zich een paar
karetschildpadden. Nu weet elke duiker dat deze zeebewoners zich direct uit
de voeten maken als je in de buurt komt, maar dat doen deze niet. Integendeel
ze knabbelen aan mijn benen en vlijen zich ertegenaan als ik door het warme
water loop en bedelen als hondjes om voer. Daarbij steken ze hun grote bek
uit het water en happen naar mijn vingers als ik hun een stukje brood voorhoud.
Voor anker bij het eiland
Felicit is het tijd voor actie. Er worden kano's te water gelaten en de bijboot
wordt klaargemaakt om te 
waterskiën.
Niemand weet precies hoe het moet, behalve onze begeleider, die met gewaagde
sprongen
over de hekgolven suist. Wij daarentegen tuimelen vroeg of laat en niet zelden
na gewaagde acrobatische kunststukjes in de woelige baren. Ons gejoel en het
gieren van de buitenboordmotor lokt een paar dolfijnen aan. Ze zwemmen nieuwsgierig
om de rubberboot heen, geven een showtje van opgewekte buitelingen weg en racen
er alweer vandoor. Daar moeten we achteraan. Iemand helpt me de duikuitrusting
aan te trekken en dan gaan we de diepte in. Voor me doemt een stille wonderwereld
voor me op. Ik zie scholen zilveren vissen als blinkende vonken in het water
dansen. Geelgestreepte diklipvissen verdringen zich tegen de rotsen, een reuzenmurene
steekt zijn afzichtelijke kop uit een holte en als een bataljon kikvorsmannen
hangt een dozijn inktvissen in het gelid in het van zonlicht doorgloeide blauw.
We staan niet onze voeten in de lauwwarme zee.
Natuurlijk komt in een dergelijke situatie onwillekeurig de vraag bij je op
of de Seychellen ook in de toekomst het perfecte vakantieparadijs zullen
blijven. Een paradijs waar aan de natuur evenveel belang wordt gehecht als
aan de mens. Het is in ieder geval duur genoeg om de grote massa af te schrikken.
Maar of de eilanden de verleiding zullen kunnen blijven weerstaan? Investeerders
zwaaien graag met grote flappen en zouden de prachtige stranden het liefst
volbouwen met hotelcomplexen. Nu balanceert
het land tussen milieubescherming enerzijds en de noodzaak tot economische
ontwikkeling anderzijds. Amit vertelt dat de helft van het land beschermd natuurgebied
is en dat er nauwelijks ruimte is voor landbouw en industrie. Bijna alles moet
worden geïmporteerd, de invoerrechten zijn torenhoog, net als de prijzen
voor consumptiegoederen en levensmiddelen, ook voor de eigen bevolking. Hotels
die nu worden gebouwd, moeten aan strenge voorschriften voldoen. Omdat deze
de bouw uiterst kostbaar maken, komen er maar weinig hotels bij en dan nog
bijna alleen luxueuze complexen. Dat is precies de bedoeling van de regering.
Hoe streng de wetten met betrekking tot de natuurbescherming zijn, ervaren
we op het eiland Cousin. We mogen niet met onze eigen bijboot aanmeren om te
voorkomen dat we ongedierte als insecten, honden of ratten aan land brengen.
Cousin is op de parkwachters na onbewoond. Afgezien van de zeevogels dan, die
in de takken en de bovengrondse wortels van de casuarina's en Indische amandelbomen,
in katoenstruiken en ricinusbosjes nestelen. Daar is elke holte, elk gat en
elke vertakking bezet. Daar zitten Australische sterns, keerkringvogels, noddy's
en bodembroedende pijlstormvogels. In bepaalde maanden wordt het eiland bevolkt
door wel 150.000 vogelparen.
Reisschema
Vrijdag naar Parijs, voor de overstap op naar het hoofdeiland Mahé van
de Seychellen.
Zaterdag Vroeg in de ochtend aankomst op Mahé met aansluitend een overnachting
op basis van logies en ontbijt. (Dit schema geldt tot en met april. Vanaf mei
zult u na aankomst op Mahé direct doorvliegen naar Praslin, waar u één
nacht zult verblijven in Ie Duc de Praslin op basis van logies en ontbijt.)
Zondag Na het ontbijt verzorgt de lokale agent een transfer naar de haven van
Mahé, respectievelijk Praslin, waar u omstreeks twaalf uur inscheept
op de Sea Sheil voor een 7-daagse zeilcruise. Tijdens deze zeilcruise zijn
alle maaltijden inbegrepen.
Zaterdag Afscheid van de Sea Sheil en haar bemanning. Na aankomst in de haven
van Mahé, respectievelijk Praslin, wordt u aansluitend naar uw hotel
gebracht voor een overnachting op basis van logies en ontbijt.
Zondag Transfer naar de luchthaven van Mahé en aansluitende vlucht naar
Amsterdam. Na een overstap in Parijs komt u 's avonds aan in Amsterdam. (Na
april vertrekt u via de luchthaven van Praslin, waarna u aansluitend naar Mahé vliegt
om vervolgens naar Amsterdam te vliegen, na een overstap in Parijs.) De reissom
bij 2 samen reizende personen in een hut met stapelbed volgens dit schema bedraagt:
€ 1860,- per persoon bij een vertrek t/m eind april
€ 1985,- per persoon bij een vertrek vanaf begin mei
Toeslag hut met tweepersoonsbed: € 140,- per persoon. Toeslag haven en
excursiegelden: € 163,- per persoon.. Toeslag. Prijzen inclusief: vlucht
Amsterdam-Parijs-Mahé v. v. Transfers en overnachtingen zoals vermeld
en verblijf op de Sea Sheil op basis van volpension. Voor reizen na april zijn
ook de vluchten van Mahé naar Praslin vice versa inbegrepen. Exclusief:
havenen excursie gelden, luchthavenbelasting, bijdrage Calamiteitenfonds, reis
en/of annuleringsverzekering, uitgaven van persoonlijke aard (drankjes) en
fooien.